Orta kulak enfeksiyonu, dış kulak kanalı, kulağın dış girişinden timpanik zar olarak adlandırılan yapıya uzanan bir tüptür. Timpanik zarın arkasında orta kulak adı verilen bir boşluk bulunur. Orta kulak içerisinde kulak kemikçiği adı verilen ufak kemikler bulunmaktadır. Bunlar malleus, incus ve satpestir. Şekilleri çekiç, örs ve üzengiye benzediğinden bu adlarla da bilinirler. Titreşim formundaki ses, kulak zarında ve sonrasında kulak kemiklerinde harekete neden olur. Kulak kemikçikleri sesi, işlenmek üzere beyne gönderen iç kulakta bulunan kokleaya nakleder. Nazofarenks, solunum borusundan akciğerlere gitmek üzere içe çekilen havayı alan, burnun arkasındaki geçiş yoludur. Östaki borusu ise orta kulak ve nazofarenks arasında uzanan bir kanaldır. Östaki borusunun fonksiyonlarından biri, orta kulaktaki hava basıncını dışarıdakine eşit tutmaktır. Hava basıncının bu eşitliği kulak zarı ve kulak kemikçiklerinin düzgün biçimde titreşmesini böylelikle de işitmenin normal olmasını sağlar.

Üç yaşına gelene kadar çocukların yaklaşık yüzde 85'i en az bir kez orta kulak enfeksiyonu geçirmiştir. En yaygın pediatrik şikâyetlerden biridir. Altı aylık bebekler ile altı yaşındaki çocuklar arasındaki tüm çocuklarda orta kulak enfeksiyonu gelişmesi çok muhtemeldir. Otitis için yüksek risk taşıyan çocuklar arasında erkekler, alerjisi olan çocuklar, yarık damakla, baş ve yüzün diğer yapılarından birinde kusur ile doğan çocuklar ve down sendromlu çocuklar yer alır. İlk kulak enfeksiyonu altıncı aydan önce ortaya çıkan bebekler orta kulak enfeksiyonunun yol açtığı kronik sorunlara daha meyillidir. Aynı zamanda orta kulak enfeksiyonu için orta kulağın içindeki ve çevresindeki yapı ve fonksiyonlara bağlı bazı genetik ön koşullar vardır. Sigara dumanı ile solunum sistemini etkileyen diğer sorunlara da maruz kalmak, kulak enfeksiyonu riskini önemli ölçüde artırmaktadır. Buna ek olarak, erken yaşta anaokuluna giden çocuklar daha sık üst solunum yolu enfeksiyonuna ve böylelikle de daha sık orta kulak enfeksiyonuna yakalanmaktadır.

Teşhis; teşhis genellikle otoskop adı verilen özel bir cihazla kulak zarına bakılmasıyla yapılabilir. Kulak zarı kızarık ve şişmiş olacaktır ve anormal biçimde içeri çekilmiş ya da dışarı kabarmış bir biçimde görülebilir. Normal şartlarda, kulak kemikçikleri kulak zarında işaretler adı verilen birtakım özel kalıplar yaratır. Bu işaretler enfeksiyon sırasında belirsizleşebilir. Normal olarak, otoskoptan gelen ışık kulak zarını dışarıya karakteristik bir tarzda yansıtır. Buna ışık konisi adı verilir. Bir enfeksiyon durumunda, bu ışık konisi değişebilir ya da yok olabilir. Otoskopa eklenen özel bir parça muayene eden kişinin kulağa hafifçe üflemesini de olanaklı kılar. Normalde bu hareket kulak zarının hareketine neden olur. Bir enfeksiyonda ya da kulak zarının arkasında sıvı bulunuyorsa, bu hareket azalabilir ya da yok olabilir. Kulak zarının hareketi aynı zamanda timpanogram ile de değerlendirilir. Timpanogram hızlı, ağrısı bir testtir. Kulakta sıvı varsa, timanogram okuması düz olacaktır. Eğer orta kulak normal bir şekilde hava ile doluysa, test aynı zamanda basıncın olması gerekenden daha yüksek ya da alçak olduğunu da gösterir. Bu ölçü östaki borusunun anormal bir fonksiyon gösterdiğinin de işareti olabilir.